Ut på tur

Sommige zinnen zijn eigenlijk niet te vertalen. Ze zijn zo in en in Noors. Zoals "Ut på tur." Google translate vertaalt het als 'op tournee'.  Tsja. Het is duidelijk. Google translate is niet onfeilbaar. Zelf vertalen we het als 'naar buiten waar de vogeltjes fluiten' en dat dekt de lading iets beter. Het gaat niet alleen om een wandeling doen. Het gaat om het buiten zijn. Dat  kan wandelend, rennend, fietsend, op ski's of te paard. Een in en in Noors gebruik. Of zoals ze zelf zeggen: "Vi nordmenn spør oss ikke om vi skal på tur, men hvor." Oftwel, 'Wij Noren vragen ons niet af óf we op stap zullen gaan, hooguit waarheen."

Shadow in zijn regenwoud

Volgens de site https://norwaytoday.info/ , een Engelstalige site met Noors 'nieuws' gaat meer dan 80% van de Noren regelmatig de natuur in voor kortere of langere trips. Of dit betrouwbare informatie is? Geen idee. Norwaytoday is de site waar ik na een lange werkdag graag even mag struinen, als ik moe ben van door Noors ploeteren. Er zijn altijd wel amusante stukjes te vinden over Noorse gewoontes. Gebaseerd op gebrekkige enquêtes en voorzien van schreeuwende koppen. Zoals het verschrikkelijke nieuws dat er steeds minder Noren op skitochten gaan. Dramatisch, Een Echte Noorse Gewoonte is aan het Afkalven! Gelukkig staat in de laatste zin van het stukje de mogelijke verklaring. Het belabberde sneeuwseizoen van vorige jaar. Kortom, 'nieuws' met een flinke korrel zout.

Maar goed, naar buiten dus. Ik geloof het wel hoor, van die 80%. We komen op wandelingen hier in de buurt eigenlijk altijd wel andere mensen tegen. Dat is op zich niet zo raar. Tenslotte wonen we in een van de dichtst bevolkte stukken van Noorwegen. Maar dat dat ook zo is als het regent dat het giet is alweer bijzonderder. In Nederland kwam je dan hooguit een andere verzopen hondenbezitter tegen. 

Wat ook opvalt is wie wat doet. Hier achter op de berg, op de steile, gladde glibberpaden met boomwortels en rotsen, komen we hardlopers tegen van alle leeftijden inclusief de "krasse knarren". Mannen en vrouwen op een leeftijd die ik in Nederland meer associeerde met gezapig voortpedaleren op een E-bike in het zonnetje. In het schemerdonker maken we een praatje met een oudere dame, heerlijk alleen op pad in het bos. Gezinnen met kinderen gaan picknicken bij 5 graden en miezerweer. Kinderen goed ingepakt. Onderweg vuurtje stoken, thermofles mee en een trommel met boterhammen ('matpakke') voor de lunch. Gewoonste zaak van de wereld. 

Weer anderen gaan bessen plukken of paddestoelen (sopp) zoeken. Sopp-zoekers zien we van alle nationaliteiten. We hebben al van verschillende mensen gehoord dat dat ook wel eens mis gaat, dat mensen uit andere landen de verkeerde plukken. We wagen ons er nog maar niet aan, hoe aantrekkelijk sommige zwammen er ook uit zien.

Groeiende beekjes

Naar buiten is dus het hele jaar door heel normaal, weer of geen weer. Voor het weekend wordt gevraagd welke tur je in gedachten het, na het weekend wordt gevraagd hoe het was. Collega's komen met tips. Waar ik moet zijn, waar we kunnen lunchen. Hele discussies ontstaan er op het werk waar het het leukste/beste/mooiste is. Ik kan me toch niet herinneren dat een collega mij wees op een mooi bos om te gaan wandelen. De Noren zijn trots op hun land en delen het graag. 

Maar we raken nu wel een beetje moe van de blub. Het regent. Veel. En hard. Bospaden worden beekjes. Paadjes door het moeras blubberbanen. Mijn oude laarzen komen goed van pas want mijn hoge wandelschoenen stinken het huis uit. Bij een wandeling laatst werden ze doornat met modderwater (iets met een trekkende hond op een moerassige pad en net je voeten niet op de goede plek zetten) en ik krijg de lucht er niet meer uit. Indachtig het Noorse spreekwoord"Det finnes ikke dårlig vær, bare dårlige klær" ("Slecht weer bestaat niet alleen slechte kleren) hullen we ons in Goretex en gaan toch naar buiten. Tenslotte wilden wij naar dit land. En vinden we onszelf buitenmensen. Maar we vragen ons stiekem wel een beetje af of het altijd zo is? Gelukkig heeft zelfs een Noorse collega het over 'hundenvær' (hondenweer) als het weer eens met bakken uit de hemel komt. Van een andere collega leer ik de uitdrukking 'det regner katter og hunder' (it's raining cats and dogs). Pijpenstelen dus, maar die krijg ik niet uitgelegd. 

Gelukkig horen we op de radio dat wat we nu meemaken niet geheel normaal is voor de tijd van het jaar. Voor het eerst sinds 1993 heeft Oslo in deze maand meer regen gehad dan Bergen. Er is de afgelopen maand 205 mm regen gevallen terwijl het gemiddelde 84 mm is. Geen wonder dus dat de beekjes het niet geheel aankunnen. 

De weg naar Asker een paar weken
geleden: ineens wit wakker worden.

Moddernoe hebben we gisteren weer een nieuwe stukje van de regio verkend. Door een dal, over onverharde wegen, tussen oude boerderijen door. Welkome afwisseling. 

Gelukkig wordt het na deze week droger. En kouder. Wie weet lopen we over een paar weken in de sneeuw. We hebben al een voorproefje gehad laatst. Het kan zomaar ineens gebeuren hier dat je wakker wordt in een witte wereld. De ski's en sneeuwschoenen staan alvast klaar. De spikes voor onder onze schoenen ook. En ze bestaan trouwens, spijkerbanden voor mijn Brompton fiets. Nog even en we kunnen 'Ut på vintertur'.