Rare jongens die Noren. Of toch niet.
Vrijdagavond. Ik haal taart. Om precies te zijn "Mandelkake Daim". En ijs. En chocolade. Vooruit, ook nog een klein zakje dropjes. Het zakje met "sjokolade med lakris" laat ik liggen. Ik houd van drop. En van chocolade. Maar apart graag. Het is een die dingen die ik niet begrijp. Waarom twee goede dingen mengen tot éen vies ding. Raar. Eerder vandaag had ik nog zo'n wonderlijke ervaring. Ik probeerde me in te schrijven voor een tweedaags congres in Noorwegen. Of ik ook een 'matpakke' erbij wilde. A raison van 700 NOK. Omgerekend 70 euro. Per dag. Bovenop de congres prijs. Voor een lunchpakket. Voorzichtig vraag ik aan een collega of het normaal is hierop ja te zeggen. Ik zou de Noren er ook nog voor aanzien dat ze hun eigen boterhammetjes (matpakke) meenemen. Zij keek er helemaal niet raar van op. Is ook voor de koffie, cake en wat fruit enzo hoor! Met andere woorden, als je het niet doet, krijg je ook geen koffie. Dat gaat dan ook wel weer heel ver. I