Noorse Krabbels

En dan is het zomaar meer dan een jaar geleden dat ik een blog geschreven heb. Niet bij gebrek aan inspiratie. Dit land blijft ons verwonderen en verbazen. Een periode lag de ergernis ligt op de loer. In die fase wordt schrijven een klaagzang. Niks aan. Maar gaandeweg komt weer de 'ergert u niet verwondert u slechts' modus. Vandaar het begin van een nieuwe serie. De Noorse paradoxen. Ga erbij zitten en neem een biertje. Of een glaasje wijn. Of het nu weekend is of een gewone doordeweekse dag wanneer u dit leest. Kan soms best lekker zijn toch, eentje bij het eten? Of's avonds op de bank relaxen met een glaasje? Vertel het alleen niet aan uw Noorse bekende.  Geschokte reactie van mijn collega toen ik verzuchtte 'ik zou nu wel een uitgebreide lunch met een glas wijn willen. Zoals in Frankrijk'. Ik kwam uit een drie durende bijeenkomst waarbij ik wijs probeerde te worden uit ons bijzonder bureaucratisch documentbeheerssyteem met hulp van een Noorse Mummelaar (waarover ...

 "Schat, hoe laat kan de wasmachine aan?" "Om drie uur vannacht is het dieptepunt"  "Ok!" Het moge duidelijk zijn. We hebben een 'spotprisavtale' en we 'tibberen'. Een nieuw Noors werkwoord. Ontstaan in de overspannen stroomprijzenmarkt. Dit is een van die dingen uit de categorie 'ergert u niet verwondert u slechts' waar we bij onze emigratie tegenaan liepen. Stroombedrijven en hun contracten. Het begon in ons vorige huis. De verhuurster was zo vriendelijk om voor ons een overeenkomst met een stroombedrijf aan te gaan, want zonder een Noors persoonsnummer kan dat niet. Dan denk je, dat zal wel goed zijn. Noorwegen draait op waterkracht, dus groen. De overheid heeft overal een dikke vinger in de pap en stroombedrijven zullen zich ook wel aan regels moeten houden. Niet dus. Het is een wirwar van bedrijven die stroom aanbieden met allerlei verschillende tarieven en constructies. Stroom is goedkoop, mits de waterbekkens vol genoeg zijn ...

Na mijn vorige post werd op wonderbaarlijke wijze het ijs ineens stroever en hadden we een paar heerlijke boswandelingen. Daarna viel er opnieuw een laag sneeuw en was tot onze verrassing de loipe perfect gespoord. We konden niet helemaal thuis de ski's aan doen, maar een loipe op wandelafstand is al erg prettig. En dan voel ik me zo rijk, als dit het 'ommetje na het werk' is:  https://www.instagram.com/p/CaQCB6gogbW/ Inmiddels dooit het weer, maar elke dag in de loipe is er één en je hoort mij nu even niet meer klagen. Hooguit over spierpijn. Maar nu van het langlaufen en dat is een stuk minder erg dan van het krabbelen op ijs. 

Flats. Alweer ligt Shadow ondersteboven. Hij kijkt me wat verwijtend aan. Ik sta nog. Met dank aan mijn 'piggsko'. Even bedenken hoe ik dit minieme hellinkje af kom. Kan ik om de ijsplaat heen? Of wordt het weer op de kont de helling af. De optie die we laatst kozen, toen er een vers laagje sneeuw over de ijsplaten lag en we niet meer zagen waar het glad was. Piggsko staan op dit moment hoog op mijn shortlist 'uitvinding van de eeuw', samen met de 'brodder'.  Helaas heb ik ze voor honden nog niet gevonden.  Ik maak me wel een beetje zorgen om mijn vierbenige vriend. Gelukkig blijft het tot nu toe bij een gekneusd ego en een vermoeden van pijnlijk spieren. Dat laatste merken we zelf ook. Het continue corrigeren tijdens het lopen is vermoeiend en dat zal voor hem niet anders zijn. Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar Spot, mijn onhandige langpoot-mug husky die vlak voor ons vertrek naar Noorwegen overleed. Die had hier al lang een poot gebro...

Het was wat lang stil hier. Terwijl ik toch geen gebrek had aan onderwerpen. Ik zag zelfs nog een heuse cliffhanger in de blog over onze kano. Sowieso heb ik bijna niks over onze zomervakantie in eigen land geschreven. Hebben jullie 'kerstavontuur op de fjelll' nog tegoed. Blijf ik mij verwonderen over Noren en hun talent voor planning. Zit in de pijplijn nog een blog over "Lelijk Noorwegen". Weten we eindelijk hoe het zit met stroomprijzen. Bijna. Denken we. Misschien. Kortom, nog genoeg te melden. Ondertussen wordt ons Noors steed beter. Kan ik soms niet meer op het Nederlandse of Engelse woord komen maar alleen op het Noorse. Er zijn van die woorden die bijna niet te vertalen zijn maar heel veel uitdrukken. Zoals het werkwoord 'å trive'. 'Trives dere i Flateby? ' vraagt een kennis. Je zou het kunnen vertalen met 'Hebben jullie het naar je zin in Flateby?' maar toch dekt dat de lading niet. Misschien komt 'tieren' nog het meeste in de...

Ik zit buiten op het terras. De avondzon schijnt in mijn gezicht. De wind voelt al fris aan en de bladeren aan de berken kleuren geel. De herfst is in aantocht. De cirkel is rond. We zijn nu ruim een jaar in Noorwegen. Alle seizoenen meegemaakt. Tijd om een korte balans op te maken.  We hebben een fijn huis op een rustige plek. Het is heerlijk de Østmarka als achtertuin te hebben. Het voelt normaal dat we op zondag vanuit thuis uren lopen door stille, (deels) ongerepte bossen, bult op - bult af en welgeteld twee mensen tegenkomt. Oh nee, vandaag waren het er drie. We vonden het druk. Via via heeft Hans nu ook werk gevonden. Sinds een paar weken is hij aan de slag als "idrettslege" oftewel, sportarts bij de Apexklinikken in Oslo. (zie ook https://www.apexklinikken.no/behandlere/hans-schipper/ ). Idrett is een van die Noorse woorden die voor ons gevoel kant nog wal raken (idrett is sport) maar misschien juist daarom wel blijven hangen. Gelukkig blijven er best veel woorden hang...