Noorse Krabbels

Onze nieuwe buurman is een rotzak. Ik zeg het maar rechtuit. Eerst vonden we het wel leuk als hij weer eens langs kwam. Rustig type. Best knap. Maar het begon met de pruimenboom. Flinke tak afgebroken. En nu onze Tuja heg (ondersoort "Brabant'!). Zeker zeven struiken kaduuk. Bij de eerste dachten we nog dat het klein zoontje van de andere buurman erop gedonderd was. Kan gebeuren. Die buurman bood al aan een nieuwe voor ons te kopen. Ach, zeiden we, wacht nog maar even. Maar toen volgde in rap tempo nog 7 struiken. Dat kon de kleine niet zijn. Buurman twee vertelde ons dat het waarschijnlijk buurman één was. "Die is zooo brutaal" vertelde hij. En tja, van buurman één verwachtten we geen vergoeding. Wat nu? Ik breng het ter sprake op het werk. We blijken niet de enige te zijn met een dergelijke ervaring Het gebeurt vaker. Ook bij Noren zelf dus. Een collega, zelf jager, weet wel raad met wild volk. En ja, hij heeft een tip. Bloedmeel! Bij hem werkte het prima toen zijn

Opeens is het zomer. Een week geleden kwam de regen met bakken uit de hemel en tikte de thermometer de 7 graden aan, vandaag is de lucht strakblauw en gokken we op dik boven de twintig. Heel precies weten we het niet. Het weerstation in de aanbieding bij de Biltema hebben we toch maar niet gekocht. Tenslotte wilden we ontspullen. Minder kopen. Minder consumeren. Maar toch, we hadden toch nog wat nieuwe dingen 'nodig': vandaag gaan we op pad met onze eerst eigen kano. Met kar. En twee gloednieuwe hangmatten met muskietengaas. Die hangmatten oftewel 'hengekøyer' zagen we overal. Op facebook in de Østmarka gruppe, op instagram bij "Vi har det beste ute" en bij onze lokale dorpssupermarkt. Het leek een essentieel onderdeel van buiten zijn en 'å kose seg'. Dat laatst is bijna onvertaalbaar, maar spreek het uit en laat het over je tong rollen. Dan snap je het gevoel wel. (en anders is er altijd nog Google translate). Onze kano is een Ally, een vouwkano oftew