Noorse Krabbels

Kerst. We zijn in ons nieuwe huis de muren aan het verven. Het is nog erg kaal hier en leeg en het doet nog wat koud aan. Maar het verven maakt duidelijk verschil. Een deel van de muren wordt bedekt met ‘blåis', een Noorse groen/grijs/blauwe tint, de rest een meer aardse beige kleur. In de hal zit de donkerblauwgroene kleur met de toepasselijke naam “Oslo” op de muren. Die komt straks ook nog op de slaapkamer. Zo maken we het huis meer eigen. En warmer. Want we missen wat warmte om ons heen deze kerst. Van familie en van vrienden. Van überhaupt eigenlijk de nabijheid van mensen. Telefoongesprekken, mailtjes, appjes, kaartjes, een onverwacht cadeautje, het doet ons goed maar dat continue afstand houden in deze 'coronatijden' begint toch een beetje op te breken.  Ons nieuwe huis in Flateby Buiten mag het juist wat kouder. Dat vinden we niet erg. Tot nu toe hebben we het  winterweer waar we in Nederland een hekel aan hadden: natte sneeuw en regen op een bevroren ondergrond. He

"Jullie doen in 5 maanden waar andere mensen 5 jaar over doen!" zegt een goede vriendin. Ze heeft wel een beetje gelijk. We gaan nog steeds in sneltreinvaart. In september 2019 verkochten we ons eigen huis. In november verhuisden we naar een tijdelijk huurhuis. Hadden we visioenen van een vrijstaand houten huis in de natuur. Konden we niks vinden. Droomden we van emigreren naar Scandinavie. Vond ik in juni een baan in Noorwegen. Emigreerden we in augustus. Weer naar een tijdelijk huurhuis. Begon de zoektocht naar een eigen plek in de buurt van Oslo.  Dat viel nog niet mee. Of het was te duur. Oslo is een van de duurste steden ter wereld om te wonen. Dat wisten we toen we vertrokken maar we schrokken wel een beetje van de prijs-kwaliteit verhouding. Of het was te gammel. Om nu in een vreemd land aan een opknapper te beginnen leek ons niet verstandig. Of het was er te druk. Een huis pal naast een spoorweg of onder de aanvliegroute van Gardermoen, daarvoor waren we niet naar Noo