Over groen gras en buren enzo.

Onze nieuwe buurman is een rotzak. Ik zeg het maar rechtuit. Eerst vonden we het wel leuk als hij weer eens langs kwam. Rustig type. Best knap. Maar het begon met de pruimenboom. Flinke tak afgebroken. En nu onze Tuja heg (ondersoort "Brabant'!). Zeker zeven struiken kaduuk. Bij de eerste dachten we nog dat het klein zoontje van de andere buurman erop gedonderd was. Kan gebeuren. Die buurman bood al aan een nieuwe voor ons te kopen. Ach, zeiden we, wacht nog maar even. Maar toen volgde in rap tempo nog 7 struiken. Dat kon de kleine niet zijn. Buurman twee vertelde ons dat het waarschijnlijk buurman één was. "Die is zooo brutaal" vertelde hij. En tja, van buurman één verwachtten we geen vergoeding.

Wat nu? Ik breng het ter sprake op het werk. We blijken niet de enige te zijn met een dergelijke ervaring Het gebeurt vaker. Ook bij Noren zelf dus. Een collega, zelf jager, weet wel raad met wild volk. En ja, hij heeft een tip. Bloedmeel! Bij hem werkte het prima toen zijn tuin geplunderd werd. 

Want het is leuk, zo dichtbij de natuur wonen maar het heeft een prijs. Het is toch jammer als je (dure) heg vakkundig van bast ontdaan wordt. Om van onze geliefde 'gouden' fruitboompjes nog maar niet te spreken. (Je wil niet weten wat planten hier kosten. Althans, wij willen het eigenlijk niet meer weten.) Ach, het kan altijd nog erger. Soms komen elanden een tuin in om zich te goed te doen aan de gevallen appels. Die gaan dan gisten. Dronken eland in de tuin. Ik heb beeld. Dan is er weinig tuin meer over. 

Inmiddels staan er her en der wat blikjes bloedmeel ingegraven en zowaar, het lijkt te helpen. Uiteraard vindt Shadow het wel jammer. Nu kan hij vanaf het balkon alleen nog maar staar-wedstrijden met de lokale kattengemeenschap houden. Hij kijkt eindeloos "Katten-TV". We hebben geen kind aan hem. Zelf vind ik het soms ook fascinerend om te zien soms: op de rotsblokken achter ons huis zag ik een ekster die een kat aan het pesten. Kat sloop over stenen. Staart zwiepte in jaagstandwiep. Ekster pikte in staart. Kat keek gepikeerd om. Dat ging geruime tijd door tot kat het zat was en ekster zich met gezwinde spoed uit de voeten moest maken. 

De combinatie aan dieren is waarschijnlijk wel een verklaring waarom er zo weinig kleine zangvogels rond ons huis zitten. Er lopen zeker vier katten regelmatig rondes rond ons perceel: 'witte hangbuik', 'kleine zwarte', 'witte-met-de-grijze-oren' en last but not least 'kamikaze-kat'. Deze kat vindt Shadow erg interessant en probeert steeds te komen buurten. Wij vinden dat geen goed idee en zijn blij dat we op het moment nog maar één husky hebben. Het is maar goed dat we niet geprobeerd hebben onze tuin husky-proof te omheinen. Met deze buren hadden we een soort IJzeren Gordijn nodig gehad om ongelukken te voorkomen. 

Ik betwijfel trouwens ook of dat zou helpen tegen die andere Noorse plaag: naaktslakken. Mijn pompoenplanten en courgettes hebben het niet overleefd. De peulen staan nog wel maar er lijkt zich een nieuwe ondersoort te vormen: de rafelbladpeul. Maar waar ik in Nederland nog wel eens een blik met bier ingroef om slakken te lokken doe ik dat hier maar niet. Ik denk namelijk dat ik dan echt kans loop op nog een buurman in de tuin. Met een rietje.