Klagen helpt.

Na mijn vorige post werd op wonderbaarlijke wijze het ijs ineens stroever en hadden we een paar heerlijke boswandelingen. Daarna viel er opnieuw een laag sneeuw en was tot onze verrassing de loipe perfect gespoord. We konden niet helemaal thuis de ski's aan doen, maar een loipe op wandelafstand is al erg prettig. En dan voel ik me zo rijk, als dit het 'ommetje na het werk' is: 

https://www.instagram.com/p/CaQCB6gogbW/

Inmiddels dooit het weer, maar elke dag in de loipe is er één en je hoort mij nu even niet meer klagen. Hooguit over spierpijn. Maar nu van het langlaufen en dat is een stuk minder erg dan van het krabbelen op ijs. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Noorse paradoxen : Biertje?

En dan is het zomaar meer dan een jaar geleden dat ik een blog geschreven heb. Niet bij gebrek aan inspiratie. Dit land blijft ons verwonderen en verbazen. Een periode lag de ergernis ligt op de loer. In die fase wordt schrijven een klaagzang. Niks aan. Maar gaandeweg komt weer de 'ergert u niet verwondert u slechts' modus. Vandaar het begin van een nieuwe serie. De Noorse paradoxen. Ga erbij zitten en neem een biertje. Of een glaasje wijn. Of het nu weekend is of een gewone doordeweekse dag wanneer u dit leest. Kan soms best lekker zijn toch, eentje bij het eten? Of's avonds op de bank relaxen met een glaasje? Vertel het alleen niet aan uw Noorse bekende.  Geschokte reactie van mijn collega toen ik verzuchtte 'ik zou nu wel een uitgebreide lunch met een glas wijn willen. Zoals in Frankrijk'. Ik kwam uit een drie durende bijeenkomst waarbij ik wijs probeerde te worden uit ons bijzonder bureaucratisch documentbeheerssyteem met hulp van een Noorse Mummelaar (waarover
Meer lezen

Wittebroodsweken

Afbeelding
Voor ons strekt zich de Oslo fjord uit met daarboven een strakblauwe lucht. We WONEN hier, zeggen we voor de zoveelste keer tegen elkaar, ongelovige klank in onze stem.  We zijn hier nu een twee weken en we houden even vakantie. Enigszins een werkvakantie met het uitpakken van de dozen en het inrichten van het huis, maar er blijft tijd genoeg over om de omgeving te verkennen.  We struinen door het bos achter ons huis, een postzegel voor Noorse begrippen, een eindeloze speeltuin voor ons. Op 5 minuten lopen van ons huis is de lokale 'zwemvijver' : het Oppsjø. Een prachtig bergmeertje met in deze tijd van het jaar een aangename watertemperatuur. We gaan zwemmen, iets wat we al in geen jaren gedaan hebben, maar hier is het helemaal goed. We halen zelfs Shadow over om te zwemmen, geholpen door het lokale zelfmoordcommando der eenden (ze komen gezellig op hem af zwemmen) en Paarse Piepspeel. Om hem wat te prikkelen doet H. net alsof hij hem ook gaat pakken en dat laat meneer niet op
Meer lezen

Stroom

 "Schat, hoe laat kan de wasmachine aan?" "Om drie uur vannacht is het dieptepunt"  "Ok!" Het moge duidelijk zijn. We hebben een 'spotprisavtale' en we 'tibberen'. Een nieuw Noors werkwoord. Ontstaan in de overspannen stroomprijzenmarkt. Dit is een van die dingen uit de categorie 'ergert u niet verwondert u slechts' waar we bij onze emigratie tegenaan liepen. Stroombedrijven en hun contracten. Het begon in ons vorige huis. De verhuurster was zo vriendelijk om voor ons een overeenkomst met een stroombedrijf aan te gaan, want zonder een Noors persoonsnummer kan dat niet. Dan denk je, dat zal wel goed zijn. Noorwegen draait op waterkracht, dus groen. De overheid heeft overal een dikke vinger in de pap en stroombedrijven zullen zich ook wel aan regels moeten houden. Niet dus. Het is een wirwar van bedrijven die stroom aanbieden met allerlei verschillende tarieven en constructies. Stroom is goedkoop, mits de waterbekkens vol genoeg zijn
Meer lezen