Rare jongens die Noren. Of toch niet.
Vrijdagavond. Ik haal taart. Om precies te zijn "Mandelkake Daim". En ijs. En chocolade. Vooruit, ook nog een klein zakje dropjes. Het zakje met "sjokolade med lakris" laat ik liggen. Ik houd van drop. En van chocolade. Maar apart graag. Het is een die dingen die ik niet begrijp. Waarom twee goede dingen mengen tot éen vies ding. Raar.
Eerder vandaag had ik nog zo'n wonderlijke ervaring. Ik probeerde me in te schrijven voor een tweedaags congres in Noorwegen. Of ik ook een 'matpakke' erbij wilde. A raison van 700 NOK. Omgerekend 70 euro. Per dag. Bovenop de congres prijs. Voor een lunchpakket. Voorzichtig vraag ik aan een collega of het normaal is hierop ja te zeggen. Ik zou de Noren er ook nog voor aanzien dat ze hun eigen boterhammetjes (matpakke) meenemen. Zij keek er helemaal niet raar van op. Is ook voor de koffie, cake en wat fruit enzo hoor! Met andere woorden, als je het niet doet, krijg je ook geen koffie. Dat gaat dan ook wel weer heel ver.
Ik kreeg mijn aanmelding nog niet afgerond want ik moest ook nog een of ander nummer invullen dat ik niet kende. En aangezien het na half vier was, was verder iedereen al weg. Laatste der mohikanen op kantoor. Soms is dat ook wel weer lekker. In rust door de mailbox en to-do-lijst worstelen. Ik krijg weer een beetje overzicht. Ik constateer dat alles wat in juni op mijn actielijst stond, er nu ook nog op staat. Veel dingen zijn blijven hangen. Omdat nog iemand een mening moet geven. Omdat het nog een keer uitgezocht moet worden. Omdat het al eens uitgezocht is maar het document is zoek. Omdat iemand het eens uit zou moeten zoeken, dus misschien kunnen we dat zelf nog een keer onderzoeken. Omdat ik het zelf nog uit moet zoeken, maar er niet aan toe gekomen ben. We sterven af en toe in schoonheid, heb ik het gevoel.
Laatst suggereerde ik voorzichtig aan ons afdelingshoofd dat we misschien ook wat moeten prioriteren. Ik ben zelf net zo'n rupsje-nooit-genoeg dat alles leuk vind en zelden nee zegt, maar ik heb mijn meester erin gevonden. Hij maakt een grapje terug dat ik eerst serieus opvat. Taalgebrek. Maar ik krijg wel gelijk. Hij stelt voor een overleg te plannen. Dat is nu, twee weken later, nog niet gebeurd.
Het is anders, werken in Noorwegen. Planmatig werken, het zit niet zo in de cultuur. Klein voorbeeld: ons jaarplan 2021 is nog niet klaar. Dat van 2020 was in september klaar (september 2020 dus) en eigenlijk kon dat copy-paste naar 2021. Dat die plannen verstoord waren door COVID19 was te begrijpen. Maar dat we vervolgens als sinds november 2020 bezig zijn met het jaarplan voor 2021, ik heb er wat moeite mee. Het is niet dat er verder niks gebeurt. Ik heb werk genoeg. Maar op een of andere manier komt er niks af. Het grappige is dat degene die er het hardste over mopperen, er zelf ook een handje van hebben als puntje bij paaltje komt toch weer een stapje terug te doen. Wonderlijk.
Zelf ben ik nu ook niet éen van de snelste vind ik. Taal en cultuur. Het duurt net wat langer voor ik door heb wat er precies aan de hand is. Ik ken net een andere bron van nog meer wettelijke regels niet waardoor de door mij bedachte oplossing in de prullenbak belandt. Ik doe er net wat langer over om een tekst te lezen. Laat staan een antwoord formuleren. En dan ben ik het soms op vrijdagavond helemaal zat. Dat alles extra energie en uitzoekwerk is. Even snel iets regelen met een een mailtje, het zit er niet in. Even snel iets afronden, het kost net wat meer tijd. Even snel. Het zit er niet in. Ik moet er nog aan wennen. Het voordeel: om vier uur de deur achter je dicht trekken. Thuis aangekomen bikini aan, handdoekje mee en dichtstbijzijnde zwemmeertje opzoeken. Daarna de winkel in duiken voor chocolade. Of drop. Maar niet gemengd graag.
Die combinatie van drop en chocolade kan je ook in Nederland vinden: https://venco.nl/campagne/choco-drop/
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder had het laatst een keer en bood het aan. Mijn nieuwsgierigheid won het en heb een pure chocolade met drop gepakt. En eerlijk is eerlijk, vies was het niet. Maar het was ook niet zodanig lekker dat ik het zelf zou kopen :-P
Wat je zegt over het dingen niet af krijgen omdat iemand nog een mening moet geven is ook iets waar ik erg aan moet wennen doordat ik vanuit de commerciële wereld in Nederland naar een ZBO ben gegaan. Ook dan merk je een enorm verschil in tempo van zaken afronden ;-)
Wat grappig, ik kende dat niet uit Nederland :-). Ja, er zijn ook enorme verschillen tussen sectoren en bedrijven, het valt me alleen zo op dat ook de Noren zelf er in onze afdeling over klagen en het tegelijk 'typisch Noors' vinden !
BeantwoordenVerwijderen