Emigreren in tijden van corona

Ongelovig kijk ik naar de cijfers op de ECDC website. "Netherlands 20,3". Het ging zo lang goed maar nu net voor ons vertrek komt Nederland boven de magische grens van 20 besmettingen per 100.000 inwoners. 

Boven de 20 gaat Noorwegen mogelijk weer maatregelen afkondigen voor reizigers uit Nederland en dan moeten we daar in quarantaine. Geen drama, wel onhandig. Vooral omdat ik mijn afspraken met de vreemdelingenpolitie en de belastingdienst al heb ingepland. Begin juli ging het nog zo goed met de besmettingen en nu staan ze binnen de quarantaine periode van 10 dagen. Onze immigratie te beginnen met het breken van regels bij een afspraak met de politie is misschien niet heel handig. 

Ik twijfel nog even wat ik nu al moet gaan doen. Want het is nu woensdag en vrijdag worden de nieuwe reisbeperkingen officieel ingesteld door de Noorse overheid. Maar aangezien vorige week Belgie alweer rood kleurde en de aantallen besmettingen in Nederland nog doorstijgen denk ik niet dat ze soepel gaan zijn. En als ik vrijdag nog van alles moet gaan regelen wordt het kort dag. Want dinsdag komen de verhuizers. 

Als ik vast even op de UDI site inlog zie ik dat de eerstvolgende afspraak mogelijkheid eind september is. Evenals bij de Skattenetaten (Belastingdienst). Vooral dat laatste is erg onhandig want zonder mijn D-nummer (een tijdelijk “fødselnummer” oftewel BSN nummer) kan ik een aantal dingen niet regelen die ik moet regelen voor mijn werk op 1 september. Na 8 keer doorklikken kan ik chatten met een Engelstalige medewerkster die zegt dat ze me ook niet kan helpen. Of toch? “Probeer een ander kantoor” suggereert ze. 

Zonder veel hoop probeer ik een voorstad van Oslo en jawel, in Drammen, is nog 1 plekje op maandag 24 augustus. Dan zijn we precies 10 dagen in Noorwegen. Ik zucht van opluchting en plan hem snel in. Ik heb nu twee afspraken staan : dubbel indekken heet dat. Helaas lukt dat bij de UDI niet. En dat is lastig want nu moet ik nog wat gaan regelen voor ziektekostenverzekeringen. Ga ik dat nu doen? Wacht ik tot vrijdag? 

Gespannen staat ik naar mijn scherm, in dubio. Het schiet door mijn hoofd dat ik ook niet weet of we op de boot mogen volgende week of dat we helemaal moeten gaan rijden. En wat gaan Denemarken en Duitsland doen? Wat eerst op een weekje op het gemak inpakken leek wordt nu toch weer gedoe. In combinatie met de hittengolf die in aantocht is, bereik ik het kookpunt. Als Hans vraagt waar ik me druk om maak, blaas ik even wat stoom af. 

Ik print nog wat dingen uit voor in de rode map met de Noorwegen stickers erop. Mijn map “Hoe overtuig ik de douane dat ik een noodzakelijke reis maak”. Tegelijk doe ik een schietgebedje aan het adres van de FHI (Noorse instituut voor volksgezondheid) dat ze soepel zijn. 

’s Avonds aan de telefoon praat ik even bij met mijn moeder en uit ik wat woorden aan het adres van COVID19 die nette meisjes meestal niet uiten. Maar ze snapt het wel. Ze kent me langer dan vandaag. Ik ben namelijk lang niet altijd een net meisje. Alleen de komende tijd bij de “toll” , “politI’ en “skatten”  maar even wel. Adem in, adem uit. Maar niet te diep. Liever geen corona oplopen nu.